We eindigden onze nachtwake met de stamboom van Jezus. We hoorden van de generaties die hebben uitgezien naar de komst van Christus. Wíj zijn niet de voorouders van Jezus, maar – als christenen – in zekere zin zijn nakomelingen.
Deze nachtelijke viering is niet de zoveelste verjaardag van Christus. Wij vieren de nieuwe geboorte van Christus. Zojuist zongen we psalmwoorden, die in de mond van het Kerstkind werden gelegd: “De Heer sprak tot Mij: Gij zijt mijn Zoon; Ik heb U heden verwekt.”
Kerstmis viert de komst van de Zoon van God in de realiteit van ons menselijke bestaan. Onder zijn voorouders waren niet allemaal heiligen. En er waren heiligen bij die ook wel eens iets verkeerds deden, maar er later spijt van kregen.
Zo wil Christus ook nu, in deze nacht, mens worden onder ons -mensen van vlees en bloed, mensen die niet volmaakt zijn. Maar wel mensen die verlangen naar heelheid en innerlijke genezing.
Lees de preek hier:
