Onze heilige Vader Benedictus ademde op deze dag zijn laatste zucht uit, zo verhaalt paus Gregorius de Grote, staande in de kapel – overeind gehouden door zijn leerlingen, want lichamelijk door koorts verzwakt – met ten hemel opgeheven handen – midden in de woorden van zijn gebed.
Benedictus “wapende zich voor zijn heengaan door het Lichaam en Bloed des Heren te ontvangen.” In zijn verlangen “niets te stellen boven Christus” had hij zijn eenheid gevonden die tegelijk werd uitgedrukt als verwezenlijkt in de heilige communie.
De eenheid, die hij kort voor zijn dood in het kosmisch visioen aan het raam van zijn cel had geschouwd toen “de wereld voor zijn ogen in één ding werd samengevat”, die eenheid kreeg in zijn heengaan naar God haar voltooiing.
Het is die eenheid waarvoor Jezus zijn Vader heeft gebeden ten bate van al zijn leerlingen. Het is die eenheid van de vrede die Benedictus zijn leerlingen in de school van de dienst van de Heer toewenst.
Lees de preek hier:
